پروپوزال بررسي رابطه بین سبک های عشق ورزی و الگوهای ارتباطی با رضایت زناشویی در زوجین
بيان مسئله
رابطه زوجين در زمره ی پيچيده ترين روابط انسانی می باشد و هيچ يک از روابط انسانی دارای ابعاد وسيع و متعدد همانند رابطه زوجين نيست؛ زيرا ارتباطات انسانی هر يک بعدی از ابعاد حيات را می پوشاند؛ ولی روابط زوجين هم زمان دارای همه ابعاد زيستی، اقتصادی، عاطفی ونيز روانی-اجتماعی است. به طورکلی ازدواج مستلزم برقراری ارتباط موثر و کارآمد است (خجسته مهر، شیرعلی نیا، عطاری، 1393).
ارتباط مبتنی بر الگوهای قابل قبول در اعضای خانواده و مخصوصاً زوجین می تواند مسیر را برای آنها مشخص کرده و تشخیص مسیر درست حل و مسائل و مشکلات را ساده تر کند. ارتباط مناسب در زوجین بر اساس الگوهای موجود، بنیان خانواده را محکم تر کرده و میزان سلامتی اعضای خانواده را بالاتر برده و با ایجاد رضایت در روبط زناشویی، تعادل را در خانواده ایجاد می کند (فخری، 1396).
طرز برقراری ارتباط با همسر، در درک بهتر از هم و پیش بینی الگوهای رفتاری و ارتباطی آنها بسیار موثر است؛ به ویژه در زمان حل و فصل مشکلات و چالش های روزمره ای که پیش روی اکثر زوج ها قرار می گیرد (گنجی و سومند، 1392). بنابراین الگوهای ارتباطی، شخصیت، یادگیری، اعتماد به نفس، قدرت انتخاب و تصمیم گیری منطقی افراد خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد و یکی از ریشه های اصلی مشکلات مختلف خانواده است (خجسته و حشمتی، 1397).
پیشینه تحقیق
پژوهش های داخلی
مصطفائی و پیوسته گر (1398)، در پژوهشی پیش بینی سبک عشق ورزی بر اساس سبک دلبستگی دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی رودهن را مطالعه نمودند. نتایج نشان داد 10/0 از واریانس و تغیرپذیری سبک اروس و استورگ، و 18/0 از واریانس و تغیرپذیری سبک مانیا و 13/0 از واریانس و تغیرپذیری سبک آگاپه توسط متغیر دلبستگی تبیین می شود. به عبارت دیگر، سبک عشق ورزی بر اساس سبک دلبستگی دانشجویان متأهل قابل پیش بینی بود. از آنجا که تعاملات اولیه افراد در زمینه دلبستگی به شیوه های گوناگون به عنوان یک عامل مهم، سطح و کیفیت ایجاد روابط دوران بزرگسالی را پیش بینی می کند، با شناخت سبک های دلبستگی افراد می توان به آنها در زمینه ایجاد روابط بزرگسالی (عشق ورزی و ازدواج) کمک کرد.
هدایتی دانا و صابری (1398)، در پژوهشی با عنوان پیش بینی رضایت زناشویی براساس سبک های عشق ورزی (صمیمیت، میل، تعهد) و اضطراب به این نتیجه رسیدند که از میان عشق و سبک های آن مولفه های صمیمیت و تعهد بیشترین سهم را در رضایت زناشویی داشتند اما متغیر میل (شور و شوق) پیش بین معناداری برای رضایت زناشویی نبود. اضطراب کل و پنهان پیش بینی کننده های مناسبی برای رضایت زناشویی بودند. حال آن که، اضطراب آشکار پیش بین معناداری برای رضایت زناشویی نبود.
پژوهش های خارجی
اسکات و همکاران (2019)، در پژوهشی به بررسی رابطه ی بین دلبستگی، صمیمیت، میل (هوس) و تعهد با رضایت از روابط در گروهی از دانشجویان دوره کارشناسی که در روابط عاشقانه درگیر بودند، پرداختند. نتایج حاکی از آن بود که دلبستگی ایمن و هر سه مولفه ی عشق با رضایت از روابط ارتباط مثبت و معنادار داشت.
......